سیگنالینگ پایه و اساس شبکه‌ها و سیستم‌های مخابراتی است و در این بین، سیستم سیگنالینگ شماره هفت1 (SS7) نقطه اوج سیستم‌های مخابراتی مدرن می باشد که سیگنالینگ و کنترل را در شبکه‌های مخابراتی فراهم می نماید. در این سیستم، علائم مخابراتی در قالب بسته‌هایی2 به نام واحد سیگنال3 (SU) انتقال می‌یابند. بنابراین نحوه توزیع و تقسیم این بسته‌ها روی مسیرها و لینک‌های سیگنالینگ از اهمیت بالایی در شبکه سیگنالینگ برخوردار است. از طرفی توزیع و یا تقسیم بار4 متعارف 5ITU-T در SS7، محدودیت‌هایی در زمینه انتخاب تعداد لینک‌ها را به وجود می‌آورد. در این مقاله با استفاده از محاسبه ظرفیت لینک‌ست به بررسی و تجزیه و تحلیل نحوه تقسیم بار در SS7 و معرفی محدودیت‌ها و موضوعات آن پرداخته می‌شود. سپس با استفاده از نتایج حاصله انتخاب حالت‌های مناسب تقسیم بار بیان می گردد. بعد از معرفی نحوه تقسیم بار در شبکه و عوامل تأثیرگذار در این زمینه، یک روش خاص نیز جهت بهینه کردن و رفع بعضی از محدودیت‌های تقسیم بار ارائه می‌شود. نتایج حاصله نیز براساس اندازه‌گیری‌های ترافیکی به عمل آمده، ارائه خواهد گردید.
)