در روش اختلاط عمیق با استفاده از اختلاط سیمان یا آهک یا مخلوطی از این دو با خاک، توسط اوگرهای مخلوط کننده، خواص مقاومتی خاک افزایش می یابد. مقاومت خاکهای اصلاح شده با این روش را می توان به طرق مختلف تعیین کرد، به طوری که مقاومت فشاری تک محوری یکی از رایج ترین این آزمایش ها می باشد. در ساختگاه پروژه زیتون 2 واقع در بندرعباس به علت وجود رسوبات ماسه ای به منظور امکان پذیر نمودن گود برداری و کاهش روانگرایی با استفاده از روش اختلاط عمیق دیواره های حایلی ایجاد گردید. برای تعیین ارتباط خواص مکانیکی سیماناب (آب و سیمان) و مخلوط (سیماناب و خاک) و ارتباط بین آنها، دو نوع اختلاط سیماناب A و B با نسبت های مختلف در این پروژه مورد استفاده قرار گرفت: نوع A با نسبت آب به سیمان 8/0 (بدون بنتونیت) و نوع B با نسبت آب به سیمان 1 همراه با 3 درصد وزنی بنتونیت می باشد. به منظور ارزیابی مقاومتی، هم از سیماناب و هم از مخلوط نمونه گیری به عمل آمد. این نمونه ها با
زمان های گیرش 7 روزه و 14 روزه مورد آزمایش مقاومت فشاری تک محوری قرار گرفتند. همچنین برای حصول اطمینان از نتایج آنها در چند محل مغزه گیری برجا به عمل آمد. پس از بررسی های صورت گرفته مشاهده شد که در مخلوط حاصل از سیماناب نوع A نرخ افزایش مقاومت بیشتر بوده و نسبت مقاومت به مدول ارتجاعی بالاتر می باشد. ارتباط بین مقاومت و مدول ارتجاعی با چگالی و نیز رابطه بین مقاومت فشاری تک محوری و مدول ارتجاعی با کرنش نهایی مخلوط مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه با استفاده از مقاومت فشاری تک محوری نمونه های حاصل از سیماناب روابط تجربی برای پیش بینی مقاومت مخلوط ارائه گردید. نتایج مقاومت پیش بینی شده با مقایسه مقاومت فشاری تک محوری نمونه های برجا نشان می دهد که می توان روابط تجربی ارائه شده در این مقاله را به عنوان یک روش پیش بینی تقریبی مقاومت مخلوط استفاده نمود.
)