اخیرا که نظریه تکتونیک صفحه ای مورد علاقه بسیاری از محققین قرار گرفته در مورد زمین شناسی ایران نیز تعبیر و تفسیرهائی پیشنهاد شده است . در این مقاله محدودیتها و بعضی نواقص این نظریه مورد بحث قرار گرفته تا علاقه مندان را از طرفداری زیاد و یا مخالفت بیمورد نسبت به این نظریه بازدارد.
همچنین در مورد نکاتی از مقابله قبلی نگارنده (1972) که توسط آقای افتخار نژاد (1972) مورد اعتراض و انتقاد قرار گرفته بود توضیحاتی داده شده است . منجمله توضیحا یاداوری شده است که ناحیه زاگرس ادامه سپر عربستان می باشد و قسمتهای اقیانوس که در دورانهای پیشین زمین شناسی بین زاگرس و بقیه ایران قرار داشته است احتمالا قدیمی تر و دارای وسعتی زیادتر از بخشهای اقیانوسی دیگری است که در سایر نقاط ایران وجود داشته است اقیانوسهای اخیر برای مدت کوتاه تری توسعه داشته و احتمالا با دریای سرخ کنونی قابل مقایسه بوده اند. در این مقاله همچنین امکان اینکه ایران زمانی بخشی از خشکی گندوانا بوده مورد بحث قرار گرفته و ذکر شده است که اطلاعاتی از قبیل پلائومگنتیسم لازم است تا بتوان موقعیتی را که ایران در پالئوزئیک و در پر کامبیرن نسبت بعربستان و یا شاید نسبت به افریقا داشته پیدا کرد مخصوصا تایید گردیده است که شباهت رخساره های پالئوزیک بتنهائی برای حل این مسئله کافی نیست . همچنین پیشنهاد شده است که در ان زمان مرز شمالی پلاتفرم ایران احتمالا از مشهد و گرگان و طالش می گذشته است و بالاخره یاداوری شده است که خمیدگی لیتوسفر و آغاز Subduction بر اثر وزن رسوباتی که در ژرفا جمع می شود نیست .
)