ساختن کاریز یا قنات هنر بومی و ملی ایرانیان برای بهره برداری از آبهای زیر زمینی است که اکنون کمتر از گذشته از آن استفاده می شود : احیای این روش سنتی آبرسانی تنها با افزایش بازده آن از نظر اقتصادی ممکن است . افزایش بازده اقتصادی کاربرد قنات از دو راه باید مورد مطالعه قرار گیرد ، نخست افزایش آبدهی قنات و دوم مکانیزه کردن روش کندن آن . د راین مقاله تنها راه نخست مورد گفت و گو قرار گرفته و بررسی راه دوم خود موضوع گسترده دیگری است که در این مقاله نمی کنجد و به آینده موکول می گردد . با فرض اینکه خواننده به قوانین هیدرولیکی جریان آبهای زیر زمینی و نگره یا تئوری شبکه های جریان آشنایی دارد ، قدرت زهکشی قنات در سفره های آب زیر زمینی از یک سو و چگونگی هدر رفتن آب در قسمتهای خشک قنات از سوی دیگر مورد توجه قرار گرفته است . پیشنهادهای برای افزایش آبدهی قنات و روشهایی برای کاهش تلفات آب در مسیر آن داده شده است . البته مسئله به این مقاله ختم نشده و امید است که بررسی های گسترده تری در زمینه افزایش بازده اقتصادی کاربرد قنات در ایران توسط صاحبنظران و اهل فن دنبال شود .
)