اثر ارتفاع پرواز بر فرایند جدایش غیر دائم موشکهای چند مرحلهای با حل عددی معادلات تقارن محوری ناویر- استوکس متلاطم، غیردائم و تراکم‌پذیر با تقریب لایه نازک در این مقاله مورد مطالعه قرار می‌گیرد. برای حل عددی معادلات از یک روش زمان دقیق TVD نوع گودنف با دقت مکانی و زمانی مرتبه دوم با منظور کردن حرکت شبکه استفاده شده است. جدایش سر موشک از بدنه آن در ارتفاعات 10، 20، 30 و 40 کیلومتری از سطح دریا و در عدد ماخ جریان آزاد 10 توسط تزریق سیال از نازل موتورهای ترمزی در خلاف جهت حرکت موشک صورت می‌پذیرد. بدلیل بالا بودن ممنتوم دو جریان امواج ضربه‌‌ای حاصل از اندرکنش جت تزریق و جریان پایه تاثیر زیادی در آرایش جریان داشته و نیروهای آیرودینامیکی وارد بر بدنه و سر موشک را به شدت تغییر می‌‌دهد. نتایج نشان می‌دهند که نیروی مقاوم وارد بر سر جنگی و بدنه موشک در طی فرآیند جدایش نامنظم و شدیداً نوسانی است و با افزایش ارتفاع پرواز، دامنه نوسانات بیشتر می‌شود. در لحظات اولیه همچنین تغییرات زمانی جابجایی سرجنگی نسبت به بدنه در ارتفاعات مختلف رفتاری غیر قابل پیش‌بینی دارد.
)