در این پژوهش حل‌کردن میکروبی1 کنسانتره مولیبدنیت مجتمع مس سرچشمه با گونه‌ای بومی از باکتری اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدان2 جهت استخراج انتخابی رنیم مورد ارزیابی قرار گرفته است. پژوهش نشان داد که حل‌کردن رنیم بدون حل‌کردن کامل مولیبدن میسر نمی‌باشد. با توجه به نزدیک بودن شعاع اتمی این دو عنصر به یکدیگر، این امر می‌تواند ناشی از جانشین شدن اتم‌های رنیم بجای مولیبدن در شبکه مولیبدنیت باشد. در یک سری از آزمایش‌های دیگر دیده شد که در شرایط مطلوب و حضور باکتری، مولیبدن بصورت محلول مجدداً اکسیده شده و بصورت اکسید رسوب می‌کند. در حالی که یک چنین پدیده‌ای در مورد رنیم اتفاق نمی‌افتد. لذا از این خاصیت برای جدایش انتخابی این دو عنصر از یکدیگر استفاده شد. شرایط مطلوب برای اکسیده و رسوب مجدد مولیبدن با آزمایش انواع منابع انرژی خارجی در محیط فعالیت باکتری، دانسیته پالپ، محیط کشت3 باکتری، غلظت ترکیبات مختلف انجام و اثر مثبت یا منفی هر یک از پارامترها بررسی شد. نتیجه نهایی مشخص کرد که با کاربرد سولفات آهن (Fe2+) بعنوان منبع انرژی خارجی برای باکتری، دانسیته پالپ کوچک (1%) و محیط کشت 9K می‌توان 3/7% رنیم موجود در کنسانتره مولیبدنیت را بصورت محلول درآورد، در حالی که مقدار مولیبدن محلول 54/0% بود.
در این پژوهش با استفاده از پیریت بعنوان منبع انرژی خارجی در محیط کشت باکتری بومی اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدان، باکتری تکثیر یافته قادر به تحمل یون مولیبدن تا 250 میلی‌گرم در لیتر شد. این مقدار تقریباً سه برابر مقداری است که تاکنون برای تحمل این باکتری‌ها در منابع مختلف خارجی گزارش شده است.
)