در این مقاله نشان داده می شود که حداقل برای تعبیر پدیده های فیزیکی تا انجا که نسبیت خاص نتیجه می شود ، احتیاجی به اصل ثبات C و یکسانی آن در کلیه محورهای گالیله ای نیست ، بخصوص که با قبول این اصل مجبور باشیم تغییر مجازی واحد طول و تغییر واقعی واحد زمان را پذیرفته و مبنای زمان را تابع فاصله X از محور مختصات بدانیم ، نتایجی که هیچکدام با ذوق سلیم سازگار نیست ، در صورتیکه تنها با قبول تغییر واحد سرعت نور در محیط گالیله ای ناهمگن ، که از راه قانون جمع سرعتها بدست آمده و مساوی می باشد ، کلیه واحدهای تعریف شده برای تعیین جرم و طول و زمان و دیگر واحدهای محفوظ خواهد ماند مشروط بر آنکه تنها سرعت نور در افق زمین ثبات و مساوی C قبول شده و زمان طی کلیه بازوهای نظیر بازوهای dl محیط همگن ، که مساوی dt= می باشند ، در محیط گالیه ای هم مساوی همان زمان dt اختیار شود (حفظ واحد و مبنای زمان ).
این دید نشان می دهد که نه تنها سرعت نور تابع جاذبه در هر نقطه از فضا می باشد (دید نسبیت عام ) بلکه در محیط گالیله ای هم تابع سرعت نسبی v است .
البته اگر واحد سرعت نور را که بر اساس قانون جمع سرعتها و ضریب ناهمگن حساب شده ، به جای آنکه به c نسبت دهیم به جرم m ، چنانکه اینشتین کرده است ، نسبت دهیم . باز نتایج تجربی قابل توجیه است .
)