دیر زمانی است که آپاتیت ها را به صورت طبیعی می شناسند (1و2) با اینهمه در بررسی آنها تا این بیست ساله اخیر پیشرفتی صورت نگرفته بود.این پیشرفت مخصوصا مرهون استفاده سیستماتیک از تکنیکهایی از قبیل :دیفراکسیون اشعه X با دقت بسیار زیاد ، اسپکترومتری مادون قرمز نمونه های پلی کریستالین و بالاخره جدیدا R.P.E,N.M.R و اسپکتروسکوپی لومی نسانس می باشد.منشا پژوهشهای متعدد جدیدی که به این ترکیبات اختصاص داشته است همانا نقش مهمی است که آپاتبت های فسفو-کلسیک در زمینه های مختلف ایفاء می کنند.این آپاتیت ها بحالت طبیعی در بیشتر رگه های فسفاته وجود دارند.واز اینرو یکی از مواد اولیه مهم تهیه کودها را تشکیل میدهند(3).از طرف دیگر آپاتیت رسوبی تقریبا 15 تا 90 بار بیش از سنگهای دیگر حاوی اورانیم است(4) ، و بعضی از صاحب نظران براین عقیده اند که این آپاتیت بهترین کانی میزبان اورانیوم می باشد (5) . در زمینه دیگر آپاتیت ها بخش کانی بافتهای استخوانی را تشکیل میدهند وبدین سبب در واکنشهای فیزیو لوژیکی یا پاتولوژیکی بافتها دخالت دارند (6) بالاخره دارای خواص تعویض ایونها (7تا 12 و 137 تا 146) و خواص لومی نسانس جالبی می باشند(روشنایی و لازر )(13و14)
ترکیب آپاتیت ها بطور کلی با فرمول : متناظر است.
)