آب طبیعی بطور معمول حاوی گازهائی مانند ایندرید کربنیک ( co) و اکسیژن ( o) و نیز نمکهای محلول موجود در خاک میباشد . مصرف این آب در صنایع و مصارف مهندسی باعث تولید اشکالاتی چون : تشکیل قر و رسوبات در مجاری ، ایجاد کف ، تولید لجن و خوردگی وسائل در تماس با آب مثل دیگهای گرم کننده – لوله ها و توربینها مینماید . در این مقاله آماده کردن آب از جهت جلوگیری از اثر خورندگی آن بررسی مس شود . در اینجا عامل مهم خورندگی گازهای محلول در آب است خصوصا اکسیژن و انیدرید کربنیک و راه جلوگیری از آن بررسی روشهائی است که بتوان این گازها را از آب حذف کرد . در این مورد دستگاه هائی طرح شده است که بطریق مکانیکی تولید شرایطی میکند که در ان حلالیت گازها به حداقل رسیده از آب خارج شوند .
این وسائل با نام هواگیر (deaerator) شناخته می شود و از سال 1930 بطور مستمر همراه با دستگاههای تهیه بخار و آب گرم مصرف داشته و مرتبا تکامل یافته است .
)