آشکارسازی و پیش بینی کوتاه مدت مه و ابرهای استراتوس کوتاه، که کاربرد فراوانی در هوانوردی دارد، با استفاده از ماهواره های هواشناسی، امید زیادی را برای هواشناسان ایجاد کرده است. تعداد ایستگاه های مشاهده در خشکی و دریا برای تعیین امتداد هاله واقعی مه، کافی نمی باشد. برای رفع این نقصان ، استفاده از داده‌های سنجش از دور، خصوصا داده‌های اخذ شده در شب ضروری بنظر می رسد. آشکارسازی مه و ابر استراتوس کوتاه در طول روز، بعلت اینکه این نوع ابر در باند های مرئی از درخشندگی لازم برخوردار می باشند، آسانتر خواهد بود. در طول شب و در غیاب بازتابش نور خورشید، تباین ناشی از تابش حرارتی و در نتیجه درخشندگی متفاوت، باعث تشخیص اینگونه ابرها می گردد.
مه و سطح زمین بعلت اینکه دمایی کم و بیش مشابه دارند، اغلب در باندهای حرارتی قابل تشخیص از یکدیگر نمی باشند. در نتیجه از تغییرات گسیلمندی طیفی مه در فروسرخ برای تشخیص آن از سطوح خشکی و آبی استفاده شده است.
در این پژوهش پنج روش برای تشخیص مه در شب و روز با استفاده از داده‌های باندهای مختلف سنجنده SEVIRI بر روی ماهواره زمین آهنگ نسل دوم متئوست MSG-11 ارائه شده است. نتیجه کار در تمامی این روشها با دقت قابل قبولی با یکدیگر در توافق هستند. نمونه ای از این ماهواره بر فراز اقیانوس هند و در طول جغرافیائی 63 درجه شرقی پرواز می کند که استفاده از تصاویر آن، برای استخراج پارامتر های هواشناسی در منطقه فلات ایران توصیه می شود. همچنین آلگوریتم جدیدی برای ماسک نمودن برف با استفاده از باندهای 1 و 3 این سنجنده، پیشنهاد شده است.
)