حجم و تنوع داده‌ها و معیارهای مکانی در زمینه یافتن مسیر بهینه در سیستمهای حمل و نقل، باعث گردیده است تا در سالهای اخیر بکارگیری سیستم اطلاعات مکانی برای تجزیه و تحلیل، تلفیق، مدلسازی و مدیریت داده‌های مکانی و توصیفی در شبکه گسترده حمل و نقل شهری از اهمیت خاصی برخوردار گردد. با این وجود اغلب روشهای مسیریابی در این سیستمها از پیچیدگی زمانی بالایی برخوردار بوده و در عمل نمی‌توانند بعنوان یک راه‌حل عملی و کارا در شبکه‌های بزرگ شهری مطرح گردند. در این تحقیق با ارائه یک الگوریتم ژنتیک تعمیم یافته بر اساس محیط سیستمهای اطلاعات مکانی1(GIS)، نسبت به طراحی و پیاده سازی یک روش کارا در مسیریابی چند هدفه شبه بهینه اقدام گردیده است. نتایج بکارگیری روش فوق در قسمتی از شمال شبکه شهر تهران بیانگر برتری کامل روش پیشنهادی نسبت به دیگر الگوریتمهای مرسوم مسیریابی است.
)