در مخلوط های اسفالت گرم تاثیر شکل و بافت سطحی دانه های بخش ریزدانه مصالح سنگی بر پایداری مخلوط در برابر تغییر شکل های دائمی بسیار تعیین کننده است . بعلت سهولت تهیه و ارزانی در مقیاس با ماسه شکسته در اجرای روسازی هایآسفالتی اغلب تمایل به استفاده هر چه بیشتر از ماسه طبیعی وجود دارد که در شرایط ضعف نظارت کارگاهی بعضا بدون شستن کامل بمصرف می رسد . هدف از این تحقیق بررسی تاثیرات مصرف ماسه طبیعی بویژه بصورت نشسته بر خواص بتن آسفالتی و نیز ارزیابی کفایت روش جاری طرح و کنترل مخلوط های اسفالتی بود . در این تحقیق در تهیه مخلوط های اسفالتی چهار نوع مخلوط مصالح سنگی با دانه بندی یکسان و یک نوع قیر خالص 70/60 مورد استفاده قرار گرفت . مخلوط های مصالح سنگی با استفاده از مصالح سنگی درشت دانه ثابت و مصالح ریز دانه متفاوت تهیه شد . مصالح سنگی ریزدانه که ویژگی های شکل و بافت سطحی دانه های آنها به کمک روش استاندارد ازمایشگاهی تعیین گردید ، عبارت بودند از یک نوع ماسه شکسته ، یک نوع ماسه طبیعی یا منشا رودخانه ای ، و یک نوع ماسه مرکب از مخلوط ماسه شکسته و ماسه طبیعی . نتایج حاصل از ازمایش های طرح مخلوط به روش مارشال نشان می دهد که این روش طرح از حساسیت لازم برای نشان دادن حد مجاز مصرف ماسه طبیعی در مخلوط اسفالتی برخودار نبوده و انجام آزمایش های تکمیلی دیگر در این ارتباط ضرورت دارد . نتایج حاصل از آزمایش های طرح مخلوط و نیز آزمایش فشاری محدود نشده نشان می دهد که مصرف ماسه طبیعیبخصوص بصورت نشستهموجب تقلیل ظرفیت باربری و جذب انرژی آسفالت شده و خطر بروز شکل های دائمی و قیر زدگی در رویه های اسفالتی را تشدید می کند .
)